سخن مشاور مدیریت:

مربی که آن سوی میز نشسته بود گفت: "من فکر می‌کنم مربی خیلی خوبی هستم"
ما داده‌های مربوط به افرادی را تحلیل کردیم که مهارت‌های مربی‌گری خود را بیش از میزان واقعی تخمین زده بودند و نتایج را با کسانی مقایسه کردیم که مهارت‌هایشان را از میزان واقعی کمتر تخمین زده بودند‌.
بطور میانگین آنهایی که مهارت‌های خودرا پایین‌تر از حد واقعی برآوردکرده بودند دارای میانگین بالاتری در کارآمدی مربی‌گری شان بودند. (تا حدود ۵۷امین صده) آنهایی که خود را بالاتر از میزان واقعی قبول داشتند بطور قابل توجهی دارای میانگین پایین‌تری بودند. (یعنی فقط ۳۲ امین صده)  این پدیده توسط دو تن از روانشناسان دانشگاه کورنل (cornell) به نام‌های دیوید دانینگ و جاستین کروگه توصیف شده است که مشاهده کرده بودند در رابطه با هر مهارتی؛ افراد نالایق در تشخیص ناکارآمدی خودشان باشکست مواجه می‌شوند و این مهارت را در دیگران نیز تشخیص نمی‌دهند.

هرچقدر فردی در مقیاس‌های مقایسه پایین‌تر باشد همانقدر بیشتر تمایل داردکه دست نیافتنی‌تر شود.
دومین دلیل برای پذیرفتن واقعیت این است که بفهمید که کجا می‌توانید مهارت های خود را در مربی‌گری بهبود بخشید.
الگو نبودن: مربی‌های کارآمد مورد اعتماد هستند و معمولاً الگوی دیگران می‌باشند. بهترین مربی‌ها محیط باز و قابل اعتمادی ایجاد می‌کنند که دارای فعل و انفعالات مثبت با دیگران می‌باشند به دیگران بها می‌ دهند و دنبال فرصت هستند برای تحسین دیگران و جلب اعتماد آنها.

عدم همراهی و همکاری: مربی‌های کارآمد به دنبال فرصت برای همکاری و همیاری با دیگران هستند برخلاف آنها مربی‌های ناکارآمد به دنبال رقابت هستند. مربی‌هایی که کارآمدی پایینی دارند به دنبال فرصتی هستند برای اینکه خودشان و تیم شان را در مقابل دیگران موجه جلوه دهند آنها برای وسیله‌ها رقابت می‌کنند و بر این باورند که در هر جمعی برنده و بازنده وجود دارد.

پرورش ندادن دیگران: مربی‌های عالی به دیگران کمک می‌کنند که مهارت‌های جدیدی پرورش دهند و آنها را برای فرصت‌های آتی آماده می‌کنند واقعیت این است که کمک کردن به یک شخص دیگر  برای بهبود دادن یک مهارت نیازمند تلاش است و وقت‌گیر می‌باشد امید داشتن به نزدیک کردن یک شخص و تلاش مداوم برای آموزش به آنها یک نمود فعال از تمایل و توانایی است که هر مربی خوبی باید آن را داشته باشد.

شکست در ایجاد بازخورد: از بهترین مربی‌ها انتظار می‌رود که باز خورد واضح، قابل اعتماد و مشخصی را در رابطه با آنچه که افراد باید برای بهبود عملکردشان انجام دهند. نشان دهند و آنها این کار را به یک طریق مثبت انجام می‌دهند. مربی‌های ناکارآمد نیز یا از دادن بازخورد خودداری می‌کنند یا افراد را با یک انتقاد صریح به توپ می‌بندند که بی‌انگیزه هستند و شرکت کننده‌ها را از تلاش کردن دلسرد می‌کنند.

عدم راستی و کمال: مربی‌های خوب کار درست را انجام می‌دهند. آنها تعهد را ستایش می‌کنند و سر قول‌هایشان می‌مانند.آنها بدون توجه به پیامدهای شخصی کار درست را انجام می‌دهند دیگران می‌دانند که آنها اعتقاد خود را حفظ می‌کنند. مربی‌های ناکارآمد پشت سر دیگران حرف می‌زنند. حرف و عمل آنها یکی نیست.

تشویق نکردن تفاوت ها: مربی‌های عالی برای دیگران و تفاوت ارزش‌های آنها بدون توجه به سن و سال و جنسیت و یا نژاد احترام قائلند. آنها این احترام را بخاطر قوانین سازمان‌ها قائل نیستند بلکه بخاطر ارزش واقعی این کاراست که احترام می‌گذارند و قدردان مزایایی هستند که تفاوت‌ها باعث ایجاد این مزیت‌ها هستند. و همکارانشان فکر می‌کنندکه آنها مراقب همه چیز هستند.
مهارت‌های مربی‌گری سرمایه‌های باارزشی است برای هر مدیر و مربی. تبدیل شدن به یک مربی عالی با تمایل داشتن به این کارآغازمی‌شود. اگر در دوره‌های آموزشی حاضرشده‌اید شروع خوبست. اما همانجا متوقف نشوید. مهارت‌های خاص مربی‌گری خودتان را بررسی کنید و از تیم‌تان نیز بخواهید که شما را ارزیابی کنند. اگر مهارت‌هایتان خوب است حتما راهی را پیدا خواهید کرد که حتی آنها را بهتر نمایند و اگر نیازمند پیشرفت و بهبود بخشیدن به مهارت‌هایتان هستید؛ راهش شناسایی کردن نقاط کور است.

منبع: Harvard business review