دسته‌بندی مشکلات و الگوی رشد مشاغل بسیار کوچک و تبدیل آنها به رویکردی منظم که برای کارآفرینان سودمند باشد، دشوار و غیرممکن به نظر می‌رسد. با توجه به اندازه و ظرفیت مشاغل کوچک، این سازمان‌ها دستخوش تغییرات زیادی می‌شوند. آنها با معیارهایی مانند استقلال عملکرد، ساختارهای مختلف سازمانی و سبک‌های مختلف مدیریتی دسته‌بندی می‌شوند.
در چند سال گذشته، روش جدیدی برای راه‌اندازی شرکت‌ها به نام «استارت‌آپ ناب» جایگزین روش های قدیمی شده است. به طور سنتی، بنیان‌گذاران یک سرمایه‌گذاری، یک طرح تجاری می‌نویسند که با یک پیش‌بینی پنج ساله تکمیل می‌شود، از آن برای جمع‌آوری پول استفاده می‌کنند، و سپس به «حالت مخفی کاری» می‌روند تا پیشنهادات خود را توسعه دهند، بدون اینکه بازخورد زیادی از افرادی که قصد فروش دارند دریافت کنند.در مقابل، استارت‌آپ‌های ناب با جستجوی یک مدل کسب‌وکار شروع می‌کنند. آنها فرضیه ها را آزمایش و بازنگری می کنند و کنار می گذارند، به طور مداوم بازخورد مشتریان را جمع آوری می کنند و به سرعت در مورد محصولات خود مهندسی مجدد انجام می دهند. این استراتژی این احتمال را کاهش می دهد که استارت آپ ها زمان و هزینه زیادی را صرف عرضه محصولاتی کنند که هیچ کس واقعاً برای آنها هزینه نمی کند. بلنک، دانشیار مشاور در استنفورد، یکی از معماران جنبش استارت‌آپ ناب است و دیده است که این رویکرد به کسب‌وکارها کمک می‌کند تا به سرعت و با موفقیت از زمین خارج شوند. او معتقد است که اگر به طور گسترده مورد استفاده قرار گیرد، احتمال شکست استارت‌آپ‌ها کاهش می‌یابد. در ترکیب با سایر گرایش‌ها، مانند نرم‌افزار منبع باز و دموکراتیزه‌سازی تامین مالی ریسک‌پذیر، می‌تواند اقتصاد جدید و کارآفرینانه‌تری را شعله‌ور کند. شاخص‌های متعددی وجود دارد که این رویکرد به آنها توجه می‌کند: مدارس کسب‌وکار و دانشگاه‌ها اصول ناب راه‌اندازی را در برنامه‌های درسی خود گنجانده‌اند. جالب‌تر اینکه شرکت‌های بزرگی مانند جنرال الکتریک از آنها برای ابتکارات نوآوری داخلی استفاده می‌کنند.
