در حالی که بحث های زیادی در مورد "چه چیزی برای انسان باقی می ماند؟" وجود دارد، و همانطور که هوش مصنوعی با نرخ های تصاعدی بهبود می یابد، حالا باید بپرسیم که "چه چیزی برای شرکت ها باقی می ماند؟" و از آنجایی که فناوری کامپیوتر هزینه های مبادلات را کاهش می دهد، نقش شرکت در ارائه تراکنش های کارآمد کمتر اهمیت می یابد. در عوض، کارهای دیگری که شرکت‌ها به‌طور منحصربه‌فردی انجام می‌دهند، بیشتر در خط مقدم قرار خواهد گرفت. این چهار کار خاص: مدیریت تنش بین اولویت های رقابتی، نگاه بلند مدت، ارائه هدف (فراخوان اخلاقی برای عمل)، و پرورش رفتار "غیر معقول" از جمله آزمایش و تفکر غیر متعارف هستند.

قراردادها برای تقویت اعتماد و کاهش ریسک طراحی شده‌اند؛ امّا متأسّفانه، زمانی که این‌ قراردادها خیلی مفصّل و یا انعطاف ناپذیر می شوند، و یا زمانی که پیام‌های درهم و پیچیده ارسال می‌کنند، می‌توانند مشکلاتی را که قرار است از آن‌ها جلوگیری شود، تشدید کنند. در شرایطی که سطح اعتماد پایین است، به صلاح مدیران نیست که مرتکب این اشتباهات شوند.

پیمانکاری، فعالیت رایجی است اما تعداد کمی از شرکت‌ها آن را به طور کارآمد و موثری انجام می‌دهند. در حقیقت، برآورد شده است که پیمانکاری ناکارآمد موجب می‌شود که شرکت‌ها بین ۵ تا ۴۰ درصد از ارزش معاملاتی معین را بسته به شرایط از دست بدهند. اما تحولات اخیر فناوری، مانند: هوش مصنوعی (AI) در حال حاضر بر بسیاری از چالش‌های پیمانکاری غلبه کرده‌اند.