۵ کار متفاوتی که تیم‌های پربازده انجام می‌دهند
هنگامی که صحبت از ساخت محیط‌های کاری فوق‌العاده و تیم‌های پر بازده به‌میان می‌آید، محققان سه نیاز روان‌شناختی را ضروری می‌دانند: استقلال، شایستگی و ارتباطات. دهه‌ها تحقیق نشان می‌دهد وقتی افراد از نظر روانی احساس رضایت می‌کنند سالم‌تر، شادتر و کارآمدتر می‌شوند. از بین این سه نیاز ضروری، ارتباط یا میل به ارتباط با دیگران، همیشه پرچالش‌ترین نیاز سازمان‌ها بوده است. جذب کارکنان با استعداد موضوع مهمی است اما چگونه می‌توانید آن‌ها را وادار کنید که یکدیگر را دوست داشته باشند؟
همه‌گیری کرونا تقویت ارتباطات را دشوارتر کرده است. در حالی که دور کاری برای ارضای نیاز استقلال مفید بوده و به بسیاری از افراد برای تصمیم‌گیری در مورد زمان و مکان کارشان اختیار داده است اما فقدان نزدیکی فیزیکی به همکاران، ایجاد پیوندهای شخصی را به طور چشم‌گیری با مشکل مواجه کرده است.
با این حال تحقیقات جدید نشان می‌دهند تیم‌های پر بازده راه‌های هوشمندانه‌ای را برای استفاده از ارتباطات اجتماعی در طول همه‌گیری کرونا جهت دستیابی به موفقیت پیدا کرده‌اند. این یافته‌ها سرنخ‌های مهمی درباره روش‌هایی ارائه می‌کنند که هر سازمانی برای تقویت ارتباطات خودش (در محیط دورکار یا ترکیبی) از آن بهره می‌گیرد. در طول تابستان، تیم من در ignite80 با مشارکت نرم افزار ارتباطی Front برای بررسی ۱۱۰۶ کارمند اداری مستقر در ایالات متحده همکاری کرد. هدف ما ساده بود: تعیین اینکه تیم‌های پر بازده چه کارهای متفاوتی را انجام می‌دهند.
برای شناسایی اعضای این تیم‌ها از پاسخ‌دهندگان خواستیم ۱- اثربخشی تیم خود را ارزیابی کرده و ۲- عملکرد تیم خود را با سایر تیم‌ها در صنعت خود مقایسه کنند. کارکنانی که در هر دو آیتم به تیم خود امتیاز ۱۰ از ۱۰ دادند، اعضای تیم‌های پر بازده شناخته شدند و این موضوع به ما این امکان را داد که رفتار آن‌ها را با دیگران مقایسه کنیم.
بنابراین، تیم‌های پر بازده چه کار متفاوتی را انجام می‌دهند؟ مطالعه ما پنج تفاوت کلیدی را نشان داد که همه آن‌ها نقش مهم و کلیدی رابطه نزدیک بین همکاران را به عنوان محرک عملکرد تیم تایید می‌کنند.
تیم‌های پر بازده ترسی از برداشتن تلفن ندارند
در حالی که تماس‌های تلفنی به طور کلی در محل کار تقریبا منسوخ شده‌‌اند،اما این مورد در میان تیم‌های پر بازده دیده نمی‌شود. تحقیقات ما نشان داد که آن‌ها به‌طور کلی تمایل بیشتری به برقراری ارتباط دارند و به‌شکل قابل توجهی بیشتر از سایرین با همکاران خود تماس تلفنی دارند(به طور متوسط ۱۰.۱ در مقابل ۶.۱ تماس در روز). مطالعات اخیر نشان داد که تصور بیشتر افراد، از اینکه اکثر تماس‌های تلفنی ناخوشایند هستند، اشتباه است. تماس‌های تلفنی نه تنها ناخوشایند نیستند بلکه منجر به تقویت روابط و جلوگیری از سوءتفاهم می‌شوند و به تعاملات بهتر بین هم تیمی‌ها کمک می‌کند.
تیم‌های پر بازده در جلسات خود استراتژیک‌تر هستند
بر کسی پوشیده نیست که جلسات ضعیف باعث نارضایتی کارکنان، کاهش پهنای باند شناختی و تحمیل هزینه‌های میلیاردی برای سازمان‌ها می‌شوند. یافته‌های ما نشان می‌دهد تیم‌های پربازده با استفاده از روش‌های مناسب از تله‌های رایج در جلسات ضعیف فرار می‌کنند. به‌طور خاص، آن‌ها با پیش‌کاری اعضای جلسه (احتمالاً ۳۹ ٪) و تدوین دستور کار جلسه (احتمالاً ۲۶ ٪) و شروع کردن جلسه با لیستی از کارها که اعضا را در جریان قرار دهد(احتمالا 55%) جلسات را بهتر پیش می‌برند. تیم‌های پربازده با اطمینان از کارایی و تعاملی‌بودن جلسات، زمینه را برای مشارکت بیشتر فراهم کرده و به بهبود روابط کمک می‌کنند.
تیم‌های پر بازده در مورد زمانی برای پرداختن به موضوعات غیرکاری سرمایه‌گذاری می‌کنند
از دیدگاه مدیریتی، گفت‌وگوی‌های غیرکاری در محل کار امری ناپسند است. بهرحال، کارکنانی که وقت کاری ارزشمندشان را صرف گپ‌زدن درباره یک رویداد ورزشی بزرگ یا فیلمی پرفروش می‌کنند چه سودی میتواند برایشان داشته باشد؟
بااین‌حال، تحقیقات نشان می‌دهد که گفت‌وگو در مورد موضوعات غیرکاری مزایای زیادی دارد، زیرا در گفت‌وگوی‌های شخصی علاوه‌بر شناسایی علایق مشترک، ارتباطات عمیق‌تر و قابل اعتمادتر می‌شوند.
در این مطالعه دریافتیم اعضای تیم‌های پر بازده به‌طور قابل توجهی وقت خود را در محیط کار برای بحث در مورد مسائل غیرکاری با همکاران خود صرف می‌کنند(۲۵٪). موضوعاتی که ممکن است به ورزش، کتاب و خانواده بسط داده شود. آن‌ها همچنین به احتمال زیاد در طول شش ماه گذشته برای نوشیدن قهوه یا چای با همکاران خود ملاقات کرده‌اند.
به عبارت دیگر، بهترین تیم‌ها به‌این دلیل که همیشه کار می‌کنند موثرتر نیستند بلکه برعکس، آن‌ها برای برقراری ارتباط به روش‌های درست و واقعی وقت صرف می‌کنند که منجر به دوستی نزدیک‌تر و کار تیمی بهتر در آینده خواهد شد.
تیم‌های پر بازده بیشتر قدردانی می‌کنند
یکی از دلایلی که اهمیت ارتباطات برای عملکرد بهتر در محیط کاری را نشان می‌دهد این است که از سوی افرادی که نظرشان مهم است احساس ارزشمندی، قدردانی و احترام کنیم. به همین دلیل مورد توجه قرارگرفتن، نیروی محرک قوی‌تری نسبت به انگیزه‌های مالی است.
در مطالعه ما، اعضای تیم‌های پر بازده گزارش دادند در محل کار هم از سوی همکاران (۷۲٪ بیشتر) و هم از سوی مدیرانشان (۷۹٪) قدردانی بیشتری دریافت کرده‌اند. همچنین گفتند که از همکارانشان هم بیشتر قدردانی می‌کنند (۴۴٪ بیشتر)، این نشان می‌دهد در بهترین تیم‌ها، قدردانی کردن دستوری نیست که تحمیل بشود، یک هنجار فرهنگی است که در تعاملات فرد به فرد قابل مشاهده است.
تیم‌های پر بازده در محیط کار قابل اعتمادتر هستند
در این مطالعه، اعضای تیم‌های پربازده به طور قابل توجهی هیجانات مثبت را با همکاران خود درمیان می‌گذارند. آن‌ها گزارش کردند که با هم‌تیمی‌های خود لطیفه می‌گویند و شوخی می‌کنند. در ایمیل‌ها، بیشتر از علامت تعجب، ایموجی‌ها و GIF استفاده می‌کنند. با این حال، جالب است بدانید که آن‌ها در محل کار نیز تمایل بیشتری به ابراز هیجانات منفی داشتند. ما متوجه شدیم که آن‌ها بیشتر به هم تیمی‌های خود ناسزا می‌گویند، غر می‌زنند و کنایه‌آمیز صحبت می‌کنند.
چرا ابراز هیجانات منفی در محل کار باعث بهبود عملکرد می‌شود؟ زیرا سرکوب جایگزینی برای ابراز هیجانات منفی است که هزینه روانی زیادی دارد؛ یعنی میزان قابل توجهی از منابع شناختی ارزشمند ما صرف پنهان‌کردن هیجانات از دیگران می‌شود.
نیازی به گفتن نیست که مواقعی وجود دارد ابراز هیجانات منفی در محیط کار، مناسب نمی‌باشد. در واقع تا حدی که اعضای تیم امنیت روانی لازم را برای ابراز طیف کاملی از هیجانات با همکارانشان تجربه می‌کنند، عملکرد تیم روبه بالا خواهد بود.
در مجموع، یافته‌های مطالعه ما نشان می‌دهد که ایجاد یک محیط کار با بازدهی بالا بیشتر از استخدام افراد مناسب، نیازمند تجهیز آن‌ها به ابزارهای مناسب برای انجام کارشان است. این امر مستلزم ایجاد فرصت‌هایی جهت توسعه روابط واقعی و درست است.
شکل‌دهی ارتباط نزدیک بین هم تیمی‌ها نیازی به هزینه یا زمان زیادی ندارد. هر محیط کاری این توانایی را دارد که با تقویت نیازهای اولیه روان‌شناختی افراد، عملکرد تیم را بهبود ببخشد. از طریق ترکیب شیوه‌های ساده و مبتنی بر شواهد که موجب ارتباطات بهتر، جلسات سازنده‌تر و دوستی‌های عمیق‌تر می‌شوند.
منبع: HBR