من فاطمه طالبی پور هستم، کارشناس جامعه شناسی و کارشناس ارشد مدیریت اجرایی، فعال در زمینه کارآفرینی اجتماعی و متمرکز بر توانمندسازی زنان در محیط کار.
عوامل اجتماعی پیچیده‌ای در این نگاه اجتماعی که فرض میشود «زنان به‌دلیل عدم تمایل شخصی و عدم توانایی ایجاد تعادل در کار و زندگی، از رسیدن به مناصب بالای سازمان جا می‌مانند»، موثراند. در بخش قبلی به وجود این دیدگاه غالب پرداختیم و در این بخش سعی داریم خواستگاه این عوامل را بررسی کنیم.
سال‌ها پس از ورود زنان به دنیایِ کارِ خارج از خانه، یک معضل عجیب پیرامون زنانِ شاغل نمایان شد. با اینکه صاحبان کسبوکار و قانون‌گذارانِ موافق، سعی میکردند قوانین و تسهیلاتی را طراحی کنند که به‌صورت عادلانه، تعداد زنان و مردان مشغول بهکار، برابر باشد، اما این برابری در سطوح مدیریتی به‌هم میخورد و هر اندازه سطوح مدیریتی در شرکتها بالاتر میرفت، تعداد زنان در آنها کم‌تر میشد.
خیلی از افراد معتقد‌اند زنان بخاطر نتورک ضعیف‌تر به مقام‌های مدیریتی در سازمان دست پیدا نمی‌کنند ولی زنانی که در مقام‌های مدیریتی سازمان قرار دارند چگونه شبکه سازی کرده اند؟
برای ارتقا در محیط کار باید دیده شد. توانایی و مهارت‌های شما باید در معرض دید و کانون توجه قرار گیرد. اما زنان عامدانه از این دیده شدن، کناره‌گیری می‌کنند. چرا؟
در بخش دوم این مقاله به چرایی انتخاب شیوه های رهبری تعاملی توسط زنان و همچنین شرایطی که این سبک مدیریت را تقویت می کنند و یا از گسترش آن جلوگیری می کنند> می پردازیم.
رهبران زن چگونه توانستند راههای جدیدی برای مدیریت کشف کنند و سازمانها را با اتکا به این روش های زنان ارتقاء دهند. این مقاله پس از مصاحبه با مدیران موفق زن تهیه و تدوین شده.
برای همه کسانی که ارزیابی شغلی می کنند و در ارتقاع یا از دست دادن شغل افرار تاثیرگذارند، بسیار مهم است که بی طرف و بی غرض باشند و همه افراد را در شرایط مساوی و منصفانه بررسی کنند.
بزرگترین چالش من به عنوان یک رهبر در سازمان این است که چگونه از افرادم مراقبت بهتری انجام دهم و در کنار حمایت از آنها فضای امنی را برای رشدشان، بسازم. من میدانم مثل اکثر مردان در فضایی بزرگ شدم که میزان کمی از همدلی در اطرافم، وجود داشت و توانایی زیادی برای تشخیص، تجربه و حساسیت به احساسات دیگران را بدست نیاوردم.
به طور متوسط فعالیت های رهبری زنان بسیار بیشتر بر تاثیرات اجتماعی تاکید داشتند تا کسب و کارهایی که راهبری آن را مردان انجام میدادند. و به همین دلیل بیشتر، کسب و کارهایی با رهبری زنان، توانستند از کلیشه های تبعیض جنسیتی و حمایت مردان از مردان، گذر کنند و صرف نظر از اینکه ارزیابی کنندگان، مرد یا زن بودند،حمایت های خوبی دریافت کردند.
"ما یک استراتژی عالی داشتیم ولی نتوانستیم آنرا اجرا کنیم." این یکی از بزرگترین مشکلات در چرخه حیات هر شرکت است. هر استراتژی که امکان اجرای آن سنجیده نشده باشد، برای شروع هرکاری بی ارزش است. این مسئله وقتی در حوزه محتوا کار می کنیم یا معتقدیم که برند ها خودشان موجب انتشار خودشان هستند، خیلی با اهمیت تر میشود.
